خبرگزاری من !!!

خبرگزاری من !!!

امروزه می توان میلِ به انتشار خبر را در اغلب صفحه ها و کانالهای مجازی دید. صفحه های غیر خبری، طنز، هنرمندان، شعر، هنری، ورزشی و کانالهای مختلف در تمامی رسانه های مجازی، در زمان وقوع حوادث سریعا به انتشار، تفسیر و حتی تحلیل و چرایی اتفاق دست می زنند. شاید انعکاس خبر از یک منبع موثق و بازنشر آن به خودی خود مشکلی نداشته باشد، ولی اتفاقات پس از آن بیشتر به نوعی خودشیفتگی شباهت دارد.

 اینکه ادعای انتشار دقیقترین و درست ترین اخبار صرفا از طریق همان کانال صورت میگیرد را می توان به عنوان یک آسیب شناسایی کرد؛ آسیبی که از میان مدیران و گردانندگان صفحه ها و کانالهای مجازی به سمت صفحه های شخصی افراد آمده است. بدین ترتیب است که پس از هر اتفاق علاوه بر نشر آن خبر در تمامی فضای مجازی، شاهد تفسیر و تحلیل آن خبر نیز هستیم.یکی از ویژگی های این کار را می توان به ایجاد همبستگی ملی در زمان اتفاقات کشوری بیان کرد که منجر به انسجام و همدلی در سطح کلان می شود. اما متاسفانه تفاسیر و تحلیلهای غیر تخصصی که از خود خبر بسیار فراگیرتر است باعث ایجاد تشویش اذهان عمومی می شود. این تحلیلهای سطحی که  بر مبنای اطلاعات غلط نگاشته می شود اغلب دارای سوگیری های مغرضانه ای می باشد که می تواند در هیاهوی خبری تاثیرات زیادی را بر افراد بگذارد. البته لازم به ذکر است، مخاطبی که دارای سواد رسانه ای باشد کمتر در دام این اخبار و تحلیل ها گرفتار می شود. بنابراین باید گفت که این میل به انتشار خبر شاید در نگاه اول امری عادی و حتی خوب به نظر بیاید ولی در ادامه و در طوفان خبری تحلیلیِ بعد از آن می تواند منجر به بروز یک سری اتفاقات ناخوشایند در سطح جامعه شود.  نمونه های فراوانی را می توان نام برد از جمله تفاسیر و تحلیل های غلط راجع به آتش سوزی و تخریب ساختمان پلاسکوی تهران. در آخر پیشنهاد می شود که به عنوان یک فرد عادی و غیر متخصص یا در حوزه خبررسانی اقدامی نکنیم و یا تنها اخبار رسمی را از خبرگزاری های معتبر و با ذکر منبع منتشر کنیم تا از دامن زدن به شایعات جلوگیری شود.