جهان واقعی یا جهان خود ساخته؟!
جهان واقعی یا جهان خود ساخته؟!
رسانه ها، کتابها، مشاهدات بصری و شنیده ها ؛ اینها عامل درک و شناخت ما از جهان پیرامون خودمان است. اما براستی ما، همه آنچه که گفته می شود، منتشر می شود و دیده می شود را می پذیریم؟ یا در حقیقت همه آنها را قبول می کنیم؟
کافی است از محیط زندگی فاصله بگیریم و اندکی به کارهای خود فکر کنیم. شخصیت خود را مانند یک شخصیت در کتابهای داستانی زیر ذره بین قرار دهیم. حال باید دید ما چقدر به تمامی اخبار و حوادث پیرامون خود توجه می کنیم؟ درک و دریافت ما از اتفاقات، گزینشی است یا فراگیر؟ تا چه میزان حاضر به دریافت اخباری هستیم که مخالف طرز تفکر ماست؟
شاید تعجب کنید اگر گفته شود بسیاری از ما در جهانی خودساخته زندگی می کنیم. برای اثبات این حرف مثالهای زیر می تواند به ما کمک کند: ما معمولا روزنامه هایی را می خوانیم که منطبق با خط فکری و مشی اجتماعی و سیاسی خود باشد. سایتهای خبری یا غیر خبری را نیز با همین سبک پیگیری می کنیم. یا کتابهایی که میخوانیم. معمولا این کتابها جزء فهرست علاقه مندیهای ماست و قاعدتا سراغ کتابی نمی رویم که آن را دوست نداشته باشیم. در مورد برنامه های تلویزیونی و رادیویی هم معمولا آنهایی را می بینیم و می شنویم که مورد پذیرش ما باشد و به آن برنامه ها علاقه داشته باشیم. و حالا به سراغ بخش بزرگی از سرگرمی های روزمره می رویم. فضای مجازی. در این فضا و در نرم افزارهای مختلف به سراغ کانالها، صفحه ها و کسانی می رویم که به آنها علاقه داریم.حتی در شبکه های اجتماعی همچون فیسبوک و اینستاگرام، صفحه های پیشنهادیِ خود این نرم افزارها برای دنبال کردن نیز بر اساس علاقه مندی های ما مشخص می شود. دایره دوستان ما نیز بر اساس مشترکات اخلاقی و رفتاری و فکریِ ما مشخص می شود.
بر همین اساس تقریبا هیچ کدام از ما به سراغ رسانه، دوست یا چیزهایی نمی رویم که مخالف نظر ما باشند و یا با خط فکری ما اختلاف داشته باشند. حال باید از خود پرسید که علاقه مندی ها و روش فکری ما چند درصد از واقعیتهای جهان پیرامون ما را تشکیل می دهد؟ در حقیقت اخبار، اطلاعات، دیده ها و شنیده های ما از دنیای اطراف منطبق بر خواسته ها و نظرات خود، ساخته و ویرایش می شود. ما جهانی را می بینیم که انتظار دیدن آن را داریم. ما چیزهای را می خوانیم و می شنویم که به دنبال آن هستیم.
کمتر کسی پیدا می شود که به دنبال پیگیری اطلاعات و اخبار مخالف فکر خود باشد. البته این قضیه تا مقداری طبیعی است. ولی در حالت ایده آل می بایست از هر دو طیف مخالف و موافق اخبار و اطلاعات، جهت بالا بردن قدرت تحلیل و درک بهتر از جهان بهره برد. پس می توان نتیجه گرفت که بیشتر ما در انتخاب و گزینش اطلاعت دچار یکسو نگری شدیم و برای اصلاح این روند باید به سمت اخبار و دیدنی های مخالف خط فکری خود نیز رفت تا بتوان با قدرت تحلیل و سنجش هر دو طرف اطلاعات به شناخت بهتری از جهان پیرامون خود دست پیدا کنیم.
